Sociaal architecten, dat zijn wij. Of we nou als bruggenbouwer, kwartiermaker of dienstverlener aan de slag gaan in een wijk, in alles wat we doen stuurt B&A op blijvend en aantoonbaar resultaat. Wij kennen het systeem waarbinnen onze teams in steden als Amsterdam, Rotterdam en Amersfoort werken als onze broekzak en juist daarom slagen wij erin dat systeem dienstbaar te maken aan mensen. En waar dat niet lukt, zoeken we naar alternatieve routes.
Voorop staan de mensen voor wie wij dit werk doen. Schotten, loketten, kastjes en muren; B&A ziet het als haar opdracht om binnen die realiteit met creativiteit, échte interesse en inlevingsvermogen tot effectieve, activerende en blijvende successen te komen. Wij doen ons werk goed als iemand ons uiteindelijk niet meer nodig heeft.
Graag delen we de verhalen van ‘onze’ bewoners met jullie. Vandaag gaan we in gesprek met Marco, Buurtteam medewerker bij Buurtteam Zuidoost, en Lillian, vluchtelinge uit Oeganda
Lillian is 3 jaar geleden uit Oeganda naar Nederland gelokt, met de belofte van een baan waarmee ze haar familie zou kunnen ondersteunen. Eenmaal in Nederland werd ze als sekswerker te werk gesteld en opgesloten. Na ongeveer een jaar wist zij aan haar ontvoerders te ontsnappen en is ze gevlucht. Zo kwam ze in Ter Apel terecht en vervolgens in een AZC. Na een jaar kreeg ze een huis aangeboden. Bij bezichtiging van het huis zag ze veel overeenkomsten met het huis waar ze was vastgehouden, ze gaf aan dat ze hier niet kon verblijven. Helaas werd dit als weigering gezien en moest ze weg uit het AZC zonder verdere hulp.
Marco vertelt: Toen Lillian in oktober van 2022 voor het eerst bij het Buurtteam binnen kwam sliep ze op straat. Tijdens het eerste gesprek heb ik contact gezocht met het AZC waar ze verbleef en de gemeente waar ze een huis aangeboden had gekregen, maar niemand kon haar helpen. Ik heb vervolgens opvanggezinnen gebeld maar omdat ze geen binding had was er ook geen recht op noodopvang.”
Ik had geen dak boven mijn hoofd, en sliep op straat.
Lillian zegt: “Ik kwam in contact met Marco dankzij de sociaal werker in het AMC waar ik onder controle was in verband met mijn zwangerschap. Ik voelde me wanhopig, gefrustreerd en verward. Ik was net uit het huis van een vriend waar ik verbleef gezet, omdat ik zwanger was. Ik had geen dak boven mijn hoofd, en ik sliep op straat.”
Marco vervolgt: “Ondertussen hebben we samen een inschrijfadres en bijstand geregeld zodat Lillian in ieder geval iets van een inkomen had (ook voor bijvoorbeeld de ziektekostenverzekering). Toen in december de winteropvang open ging, heb ik haar geadviseerd daar naar toe te gaan, hoewel ze geen recht op reguliere opvang heeft, had ik de hoop dat als ze eenmaal daar was, en men zag dat ze zwanger was er toch iets geregeld zou worden.”
Samen kijken wat er wél kan
Lillian: “Marco luisterde goed, gaf me het gevoel dat ik iets waard was, hij heeft samen met mij gekeken naar wat er dan wél kon.”
Marco: “Het was dan ook mooi om te horen dat ze binnen no time in de gewone opvang terecht kon en dat ze nu, vlak voor haar bevalling, naar een echte gezinsopvang mag en daar ook kan blijven tot er een definitieve oplossing is gevonden voor en door haar.”
Lillian: ”Ik ben zo blij dat ik nu een plek heb om te wonen, en dat alles met mijn kindje goed is. Ik raad iedereen die zich wanhopig, verloren en verward voelt aan om contact op te nemen met het Buurtteam Zuidoost, want ze helpen je echt om de verschillende mogelijkheden te verkennen en de organisaties te vinden die jou verder helpen.”
