Voorop staan de mensen voor wie wij dit werk doen. Schotten, loketten, kastjes en muren; B&A ziet het als haar opdracht om binnen die realiteit met creativiteit, échte interesse en inlevingsvermogen tot effectieve, activerende en blijvende successen te komen. Wij doen ons werk goed als iemand ons uiteindelijk niet meer nodig heeft.
Graag delen we de verhalen van ‘onze’ bewoners met jullie. Vandaag vertelt Nel, Buurtteam medewerkster bij Buurtteam Zuidoost over mevrouw B., een cliënte van Buurtteam Zuidoost.
Nel vertelt: “Ik had crisisdienst, en het was redelijk rustig. Toen kwam mevrouw B. binnen. Of haar geval een crisis was? Niet echt, maar ik had de tijd en heb haar dus tijdens deze dienst kunnen helpen. Ze vroeg me of ik haar wilde helpen een postadres aan te vragen bij de gemeente Amsterdam.”
Ik vroeg toch nog even verder
“Uiteraard kon dit. En terwijl ik het formulier uitprintte, vroeg ik toch nog even verder. Hoe kwam het dat ze geen adres had? Mevrouw B. had eerder verteld dat ze al ruim 20 jaar in Nederland is en dat ze werkt. Dan heeft ze toch een adres en verblijfsvergunning nodig?”
“Ze vertelde me dat zij bij haar vriend woonde, die is overleden, waarna zij uit de woning is gezet. Ze stond namelijk pas 2,5 jaar ingeschreven op het adres van haar vriend (waar ze al wel langer dan tien jaar mee was). Ze was en is hier nog steeds erg verdrietig van. Vervolgens was haar aanvraag voor verlenging van haar verblijfsvergunning afgewezen en ook haar zorgverzekering was stopgezet om dezelfde reden; ze had geen postadres.”
Samen werken aan een oplossing
“Ik stelde haar voor om samen de IND te bellen om te vragen wat we konden doen. Het zou toch mogelijk moeten zijn om in bezwaar te gaan? Ik vertelde haar ook dat ze dan wel moest kunnen bewijzen dat ze zolang op het adres van haar vriend heeft gewoond.”
“Na lang uitvragen bleek dat ze nog contact had met buurtgenoten die haar wilden steunen. Maar er konden ook betalingen van vaste lasten voor dat adres via haar rekeningafschriften worden teruggehaald. Bovendien kon ze nog aan haar gestuurde post van jaren terug op dat adres overleggen. En zo vonden we nog een aantal bewijzen die haar zaak ondersteunden.”
“Die middag heb ik een brief voor haar geschreven om in bezwaar te gaan bij de IND. Vervolgens heb ik haar verteld dat ze een advocaat nodig zou hebben. Samen hebben we daar ook naar gezocht en er een gebeld. Ik heb samen met haar nagedacht over hoe ze voor een eigen huis kon zorgen. Ik suggereerde dat ze ergens een kamer kon proberen te huren (uiteindelijk is dat ook gelukt).”
Twee grote taarten en een heel blij gezicht
“Ze vertelde mij dat als het bezwaar zou worden gehonoreerd, zij zou trakteren op een grote lekkere taart. Uiteraard vertelde ik haar dat dat niet nodig is, omdat ik gewoon mijn werk deed, niet meer dan dat! Na die eerste keer heb ik mevrouw B. een aantal keer gesproken en zij bracht mij steeds op de hoogte van hoe het verliep.”
“Afgelopen week had ik weer een afspraak met haar, en kwam ze binnen met twee grote taarten (die ik in de kantine neer heb gezet, om met mijn collega’s te delen) en een heel blij gezicht. Ze had de rechtszaak gewonnen! De woning krijgt ze er niet mee terug. Wanneer ze direct bij ons was gekomen toen het gebeurde, had dat zeker een optie kunnen zijn. Maar ze kon wel een nieuwe aanvraag doen bij de IND, die naar verwachting goed komt. Samen hebben we haar zorgverzekeraar een brief geschreven met de beschikking van de rechtszaak, waar een kopie van meegestuurd moet worden en ik ga er vanuit dat ook dat weer goed komt. Ik blijf haar uiteraard nog even volgen, door haar per telefoon te spreken, en indien nodig een afspraak op onze locatie te maken.”
