Cliënt Wmo begeleiding
Wmo begeleiding is maatwerk: de invulling van begeleiding is afhankelijk van de hulpvraag.
Rody (25) werkte bijna 1,5 jaar samen met zijn Wmo begeleider Valérie van der Meule en maakte in die periode grote stappen. “Dat ik met behulp van Valérie zoveel bereikt heb, geeft me het vertrouwen dat ik het allemaal ook zelf kan”, aldus Rody.
Rody is 25 jaar. Op zijn zestiende kreeg hij een hersenbloeding, uit het niets: ‘gewoon pech’. In de bloei van zijn leven liet zijn lichaam hem deels in de steek: het zette zijn leven op z’n zachtst gezegd behoorlijk op zijn kop. Rody vertelt: “Natuurlijk maakte het mijn leven moeilijker. Ik kon niet werken, ik had dus geen inkomen, ik had geen vaste verblijfplaats, ik had eigenlijk niets. Ik sliep bij vrienden of familie op de bank. Ik leefde voor mijn gevoel écht op de bodem, toen ik Valérie bijna 1,5 jaar geleden leerde kennen.”
Voordat Rody in contact kwam met Valérie en (ambulante) Wmo begeleiding, was hij al lange tijd op zoek naar de juiste hulp. Rody: “Ik was dankbaar voor de hulp van familie en vrienden, maar het was niet genoeg. Ik ben zo vaak heen en weer gestuurd tussen instanties zonder iets op te schieten, van het bekende kastje naar de muur. Ik ben echt geen opgever, maar ik wist niet meer waar ik moest beginnen. Daar word je moedeloos van. Uiteindelijk kwam ik via een Jongeren Service Punt in contact met Valérie. Eindelijk iemand met wie ik álles aan kon pakken, in plaats van allerlei instanties die me doorstuurden naar weer een andere instantie.”
Om te zorgen dat iemand hulp aanneemt en uiteindelijk zo zelfstandig mogelijk kan functioneren, is een goede vertrouwensband tussen begeleider en cliënt enorm belangrijk. Gelukkig was het ijs tussen Valérie en Rody snel gebroken en ontstond bijna meteen de juiste klik. Valérie: “De eerste keer bezocht ik Rody bij zijn oma, waar hij toen logeerde. Vanaf het metrostation was het nog zeker een kwartier lopen. Rody kwam me daar ophalen. Onderweg zei hij ineens: ‘Ehh, sorry, maar ik weet de weg niet meer terug.’ Gelukkig moest ‘ie zelf meteen heel hard lachen: hij wilde gewoon een grap uithalen. Toen was het ijs wel gebroken, haha, een klik was er dus al snel.”
Het woord ‘zelfredzaamheid’ klinkt wellicht wat cliché, maar dat is wel het doel. Valérie legt uit: “Ik had alles voor Rody kunnen regelen, maar dan zou hij afhankelijk blijven en loopt hij straks weer tegen dezelfde dingen aan. Rody is een verstandige kerel, hij kán alles zelf. Hij had alleen een steuntje in de rug nodig om te kunnen beginnen. Ik heb mijn werk pas goed gedaan, zodra hij mijn hulp niet of nauwelijks meer nodig heeft.”
Om te weten welke ondersteuning nodig was, sprak Valérie vaak en uitgebreid met Rody. Valérie: “Dat luisterende oor is het begin. Om het wederzijdse vertrouwen te vergroten, maar ook om het probleem in kaart te brengen. We maakten een lijstje met alles wat er moest gebeuren: een postadres, inkomen, woonruimte, zorgverzekering, medische zaken zoals fysiotherapie, vervoer op maat, dagstructuur, kijken wat er in de directe omgeving mogelijk is. En dan is het een kwestie van prioriteiten stellen en één voor één afstrepen.” Rody vult haar aan: “We bekeken wat ik zelf kon doen en waar Valérie me bij kon helpen. En naar instanties gingen we samen, ik zag haar soms vaker dan mijn eigen vrienden joh, haha. Ze bleef me ook motiveren en zei dingen als ‘Rody, hou vol, niet opgeven, je bent goed op weg, je redt het wel’. Toen wist ik, nu kom ik ergens. ” Rody’s eigen inzet en wilskracht waren volgens Valérie minstens net zo belangrijk als haar begeleiding: “Wat hij zegt is natuurlijk heel mooi om te horen hoor, maar hij heeft het vooral zelf gedaan. Hij wilde graag verder komen, maar wist niet altijd hoe en had de moed bijna opgegeven. Samen bereik je dan uiteindelijk gewoon meer.”
Inmiddels gaat het een stuk beter: Rody woont in een tijdelijk appartement in Rotterdam-Zuid, hij houdt zijn eigen administratie op orde en kan eindelijk ook weer dingen doen waar hij zin in heeft. En dat gaat hartstikke goed. “Het is fijn om alles weer zelf onder controle te hebben. Ik heb een eigen leven opgebouwd: een dak boven mijn hoofd voor mij en mijn gezin, ik heb een inkomen, ik beheer mijn eigen geld, ik kan mijn vrienden weer ontvangen. Dat geeft rust, daar ben ik heel blij mee en ook wel trots op.” Hij ziet de toekomst dan ook met vertrouwen tegemoet: “Ik heb veel geleerd in de afgelopen tijd. Praktische dingen zoals plannen en administratie bijhouden, maar ook positief blijven als het even tegenzit. De basis is nu goed, de rest gaat me ook lukken. Dat ik met Valérie zoveel heb bereikt, geeft me het vertrouwen dat ik het allemaal ook zelf kan. Dat is een waardevol besef!”
Dat ik met Valérie zoveel heb bereikt, geeft me het vertrouwen dat ik het allemaal ook zelf kan. Dat is een waardevol besef!”
